Αφορμη της αναρτησης αποτελουν οι προσφατες κινητοποιησεις των αγροτων που εκλεισαν τους δρομους, του ΠΑΜΕ που απεκλεισε τα λιμανια και εμποδιζε τον αποπλου των πλοιων, των ελεγκτων εναεριας κυκλοφοριας , των συμβασιουχων που εκλεισαν την Ακροπολη για καποιες ωρες και τελος των οδηγων φορτηγων με συνεπεια την ελλειψη βενζινης. Ακολουθησαν οι γνωστοι επαγγελματιες-αριστεροι που μπροστα στο δικαιωμα στην απεργια ολα υποχωρουν και οι γνωστοι επαγγελματιες-νοικοκυρηδες που το δικαιωμα στην απεργια υποχωρει παντα και παντου εναντι οποιουδηποτε αλλου δικαωματος-συμφεροντος. Τα δικαστηρια δυστυχως απο τη μια κηρυσσουν ολες τις απεργιες παρανομες ως καταχρηστικες και απο την αλλη δισταζουν να επεμβουν σε κραυγαλεες περιπτωσεις καταχρηστικοτητας (φυσικα για τους απανταχου ''αγωνιστες'' δεν υπαρχουν ποτε τετοιες ενω για τους ''νοικοκυρηδες'' ολες οι περιπτωσεις ειναι καταχρηστικες..).Τελος, η Πολιτεια καλει για λογους επικοινωνιακους σε προεξοφλημενους διαλογους οπου απλα ανακοινωνει τις αποφασεις της . Ενω στα ΜΜΕ αφου πρωτα βαυκαλιζονται οτι στην Ελλαδα γεννηθηκε η εννοια του διαλογου της δημοκρατιας κλπ αρχιζουν να γκαριζουν να μιλαει ο ενας πανω στον αλλο και να αρλουμπολογουν.
Ωστοσο , το συνταγμα προβλεπει τοσο το δικαιωμα στην απεργια (αρ 23Σ) οσο και το δικαιωμα στην ελευθερη αναπτυξη καθε εκφανσης της προσωπικοτητας του ( οικονομικη, κοινωνικη, επαγγελματικη κλπ )(αρ 5Σ + 57Αστικου Κωδικα). Επομενως, σε καθε απεργιακη κινητοποιηση οι απεργοι ασκουν το συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα τους απο την αλλη ομως προσβαλλουν το επισης συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα των υπολοιπων στην ελευθερη αναπτυξη της προσωπικοτητας( πχ του τουριστα που θελει να ταξιδεψει με το πλοιο στην προκαθορισμενη ωρα ειτε του επαγγελματια που δεν του επιτρεπουν τα τρακτερ να εκτελεσει τις μεταφορες του). Η συγκρουση ειναι εμφανης ενω οι λυσεις που προτεινονται απο πολιτικους και μεσα ειναι ολοκληρωτικες-ισοπεδωτικες ειτε προς τη μια ειτε προς την αλλη κατευθυνση συμφωνες με τις λογικες των ΜΜΕ. Τα συνταγματικα δικαιωματα ομως ειναι μεταξυ τους ισοδυναμα δεν υπαρχει καμια σχεση ιεραρχησης μεταξυ τους. Στις περιπτωσεις συγκρουσης δικαιωματων ως εργαλειο επιλυσης χρησιμοποιειται απο τη νομικη επιστημη η πρακτικη εναρμονιση , δηλαδη η με αμοιβαιες υποχωρησεις των δυο δικαιωματων σταθμιση και η επακολουθη προστασια τους στο μετρο του δυνατου, δηλαδη ουτε η απεργια θα απογορευθει ουτε θα αναχθει στο απολυτο /ανωτατο δικαιωμα. Θα βαλουν δηλαδη και οι δυο αντικρουομενες πλευρες νερο στο κρασι τους. Η λογικη που κυριαρχει και εδω ειναι αυτη της αρχης της αναλογικοτητας (rule of reason για τους Αγγλοσαξωνες) δηλαδη απο τα εξισου αποτελεσματικα μεσα οφειλω να διαλεξω το ηπιοτερο για τα αλλα δικαιωματα. Δηλαδη το δικαιωμα στην απεργια υποχωρει εκει που οι συνεπειες για τους υπολοιπους αρχιζουν να γινονται αφορητες και υπερμετρες. Για παραδειγμα στη Γερμανια κατα τη διαπραγματευση των συλλογικων συμβασεων εργασιας οι Γερμανοι εργαζομενοι αρχικα προχωρουν σε 2ωρες στασεις εργασιας αν δουν οτι τους αγνοουν οι 2 ωρες γινονται 3 κοκ, ή το να κλεισω τους δρομους για καποιες ωρες ειναι κατι το θεμιτο αλλα το να τους κλεισω για πολλες μερες και τα βραδια να βαζω security να φυλανε τα τρακτερ ειναι μαλλον οχι μονο δυσαναλογο αλλα και αναποτελεσματικο αφου λειτουργωντας κανεις τοσο εγωιστικα / συντεχνιακα αδιαφορωντας για το κοινωνικο συνολο το μονο που θα καταφερει ειναι να στρεψει την κοινωνια εναντιον του και επομενως να καταδικασει σε αποτυχια την κινητοποιηση, αφου conditio sine qua non για μια επιτυχημενη κινητοποιηση ειναι τοσο η μαζικοτητα οσο και το απαραιτητο κοινωνικο consensus.
Το δικαιο των αιτηματων δεν λειτουργει νομιμοποιητικα σε υπεμετρης εντασης μεσα ακομα και αν ειναι πανθομολογουμενο και πασιφανες πχ οι απληρωτοι για πολλους μηνες συμβασιουχοι του Υπουργειου Πολιτισμου ή οι αδιοριστοι επιτυχοντες του ΑΣΕΠ. Το οτι εχει κανεις δικαιο δεν του δινει το δικαιωμα να κανει ο,τι γουσταρει ή να βαζει βομβες στην Ακροπολη (εξυπναδα ) ( βλ. http://www.lifo.gr/mag/columns/3114 ) το οτι το Κρατος παρανομει δεν δινει σε κανενα το δικαιωμα να παρανομει και αυτος, ισοτητα στην παρανομια δεν υφισταται. Η αρχη της νομιμοτητας ειναι κατι που πρεπει να επιζητα ο ιδιος ο πολιτης και να ζητα την επαναφορα στην νομιμοτητα των εκαστοτε παρανομουντων και οχι να τους χρησιμοποιει ως δικαιολογια για να παρανομει και αυτος. ( η λογικη ''το δικαιο αιτημα καθιαγαζει τα παντα'' κυριαρχει στην Ελλαδα και μια ανασκοπηση στο Δεκεμβρη- δολοφονια αλεξη Γρηγοροπουλου αρκει για να το αποδειξει, οπου το εγκλημα-κακουργημα του Κρατους μεσω των οργανων του εδωσε το δικαιωμα σε καταστροφες και πλιατσικα ενω η απαντηση σε οσους κατεκριναν τους βανδαλισμους ηταν του τυπου εμεις μιλαμε για ζωες και σεις μιλατε για ζημιες - λες και αναγαστικα επρεπε να χουμε ειτε το ενα ειτε το αλλο.)
Ωστοσο , το συνταγμα προβλεπει τοσο το δικαιωμα στην απεργια (αρ 23Σ) οσο και το δικαιωμα στην ελευθερη αναπτυξη καθε εκφανσης της προσωπικοτητας του ( οικονομικη, κοινωνικη, επαγγελματικη κλπ )(αρ 5Σ + 57Αστικου Κωδικα). Επομενως, σε καθε απεργιακη κινητοποιηση οι απεργοι ασκουν το συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα τους απο την αλλη ομως προσβαλλουν το επισης συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα των υπολοιπων στην ελευθερη αναπτυξη της προσωπικοτητας( πχ του τουριστα που θελει να ταξιδεψει με το πλοιο στην προκαθορισμενη ωρα ειτε του επαγγελματια που δεν του επιτρεπουν τα τρακτερ να εκτελεσει τις μεταφορες του). Η συγκρουση ειναι εμφανης ενω οι λυσεις που προτεινονται απο πολιτικους και μεσα ειναι ολοκληρωτικες-ισοπεδωτικες ειτε προς τη μια ειτε προς την αλλη κατευθυνση συμφωνες με τις λογικες των ΜΜΕ. Τα συνταγματικα δικαιωματα ομως ειναι μεταξυ τους ισοδυναμα δεν υπαρχει καμια σχεση ιεραρχησης μεταξυ τους. Στις περιπτωσεις συγκρουσης δικαιωματων ως εργαλειο επιλυσης χρησιμοποιειται απο τη νομικη επιστημη η πρακτικη εναρμονιση , δηλαδη η με αμοιβαιες υποχωρησεις των δυο δικαιωματων σταθμιση και η επακολουθη προστασια τους στο μετρο του δυνατου, δηλαδη ουτε η απεργια θα απογορευθει ουτε θα αναχθει στο απολυτο /ανωτατο δικαιωμα. Θα βαλουν δηλαδη και οι δυο αντικρουομενες πλευρες νερο στο κρασι τους. Η λογικη που κυριαρχει και εδω ειναι αυτη της αρχης της αναλογικοτητας (rule of reason για τους Αγγλοσαξωνες) δηλαδη απο τα εξισου αποτελεσματικα μεσα οφειλω να διαλεξω το ηπιοτερο για τα αλλα δικαιωματα. Δηλαδη το δικαιωμα στην απεργια υποχωρει εκει που οι συνεπειες για τους υπολοιπους αρχιζουν να γινονται αφορητες και υπερμετρες. Για παραδειγμα στη Γερμανια κατα τη διαπραγματευση των συλλογικων συμβασεων εργασιας οι Γερμανοι εργαζομενοι αρχικα προχωρουν σε 2ωρες στασεις εργασιας αν δουν οτι τους αγνοουν οι 2 ωρες γινονται 3 κοκ, ή το να κλεισω τους δρομους για καποιες ωρες ειναι κατι το θεμιτο αλλα το να τους κλεισω για πολλες μερες και τα βραδια να βαζω security να φυλανε τα τρακτερ ειναι μαλλον οχι μονο δυσαναλογο αλλα και αναποτελεσματικο αφου λειτουργωντας κανεις τοσο εγωιστικα / συντεχνιακα αδιαφορωντας για το κοινωνικο συνολο το μονο που θα καταφερει ειναι να στρεψει την κοινωνια εναντιον του και επομενως να καταδικασει σε αποτυχια την κινητοποιηση, αφου conditio sine qua non για μια επιτυχημενη κινητοποιηση ειναι τοσο η μαζικοτητα οσο και το απαραιτητο κοινωνικο consensus.
Το δικαιο των αιτηματων δεν λειτουργει νομιμοποιητικα σε υπεμετρης εντασης μεσα ακομα και αν ειναι πανθομολογουμενο και πασιφανες πχ οι απληρωτοι για πολλους μηνες συμβασιουχοι του Υπουργειου Πολιτισμου ή οι αδιοριστοι επιτυχοντες του ΑΣΕΠ. Το οτι εχει κανεις δικαιο δεν του δινει το δικαιωμα να κανει ο,τι γουσταρει ή να βαζει βομβες στην Ακροπολη (εξυπναδα ) ( βλ. http://www.lifo.gr/mag/columns/3114 ) το οτι το Κρατος παρανομει δεν δινει σε κανενα το δικαιωμα να παρανομει και αυτος, ισοτητα στην παρανομια δεν υφισταται. Η αρχη της νομιμοτητας ειναι κατι που πρεπει να επιζητα ο ιδιος ο πολιτης και να ζητα την επαναφορα στην νομιμοτητα των εκαστοτε παρανομουντων και οχι να τους χρησιμοποιει ως δικαιολογια για να παρανομει και αυτος. ( η λογικη ''το δικαιο αιτημα καθιαγαζει τα παντα'' κυριαρχει στην Ελλαδα και μια ανασκοπηση στο Δεκεμβρη- δολοφονια αλεξη Γρηγοροπουλου αρκει για να το αποδειξει, οπου το εγκλημα-κακουργημα του Κρατους μεσω των οργανων του εδωσε το δικαιωμα σε καταστροφες και πλιατσικα ενω η απαντηση σε οσους κατεκριναν τους βανδαλισμους ηταν του τυπου εμεις μιλαμε για ζωες και σεις μιλατε για ζημιες - λες και αναγαστικα επρεπε να χουμε ειτε το ενα ειτε το αλλο.)
Αγαπητέ 30φυλλε καταρχάς συγχαρητήρια για την καλοζυγισμένη παρουσίαση της όλης προβληματικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρεις σε κάποιο σημείο πως το κλείσιμο των δρόμων για καποιες ώρες είναι κάτι το θεμιτό. Θεωρείς δηλαδή πως η επίκληση συνταγματικής διάταξης (Άρθρο 23Σ) στοιχειοθετεί ικανό λόγο άρσης του καταλογισμού για το έγκλημα παρακώλυσης των συγκοινωνιών (292ΠΚ);
Σημειώνω πως το ίδιο το 23Σ ορίζει ρητά οτι η συνδικαλιστική ελευθερία δεν ασκείται απροϋπόθετα, αλλά μέσα στα όρια του νόμου. Θα σε παρακαλούσα για μία διευκρύνιση επ' αυτού.
φιλε μανολισκους
ΑπάντησηΔιαγραφήΟριζοντας καταρχας την απεργια ως η εκουσια και προσκαιρη αποχη των μισθωτων απο την εργασια τους η οποια αποχη κηρυσσεται νομιμα απο τις οικειες συνδικαλιστικες οργανωσεις προς την επιδιωξη-διαφυλαξη εργασιακων δικαιωματων-συμφεροντων. η αποχη ελευθερων επαγγελματιων εχει κριθει οτι δεν αποτελει απεργια (ΣτΕ 2960/1983 που αφορα οδηγους βυτιοφορων!). Προφανως και το κλεισιμο των δρομων δεν αποτελει απεργια.
συγκεκριμενα το κλεισιμο του δρομου θα υπαγεται οχι στο 23Σ αλλα στην ελευθερια-δικαιωμα συναθροισης του αρ 11Σ η οποια προφανως και συνδεεται τελολογικα με το δικαιωμα στην απεργια.
Οπως σωστα επισημαινεις τοσο το 23Σ οσο και το 11 θετουν σειρα προυποθεσεων που αν τηρηθουν προφανως και δεν τιθεται θεμα του 292ΠΚ αφου νομιμως θα ασκουν το δικαιωμα της δημοσιας συναθροισης ( πχ πορεια) και επομενως αναγκαστικα θα παρακωλυουν τη συγκοινωνια αλλα νομιμα ( αλλο το θεμα της καταχρησης κατα ποσο δηλαδη 100 ανθρωποι μπορουν να κλεισουν κεντρικες αρτηριες πολεων - βλ Αγγλια οπου οι πορειες εφοσον εκτιμαται οτι θα εχουν μικρη συμμετοχη δινεται αδεια με την προυποθεση οτι δεν θα κλεισουν δρομοι και οτι οι διαδηλωτες θα παραμεινουν στο πεζοδρομιο). Σ αυτη τη περιπτωση μια γνωμη υποστηριζει οτι δεν εχουμε ουτε καν αρχικο αδικο ενω αλλη γνωμη υποστηριζει οτι εχουμε λογο αρσης του αδικου δλδ και οι δυο γνωμες κινουνται σε επιπεδο αντικειμενικου Δικαιου και δεν ασχολουνται με την ενοχη του δραστη.
Στην Ελλαδα ως συνηθως η νομιμοτητα παει περιπατο... ο καθενας κανει οτι γουσταρει. Εξ' οσων γνωριζω κανεις ποτε δεν πηρε αδεια για να κλεισει τους δρομους οπως οι αγροτες επομενως ναι οντως τελουσαν το εγκλημα του 292ΠΚ.
''η ελευθερια της οδικης κυκλοφοριας ειναι συνηθης και καθημερινη ο περιορισμος της ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ για να καταστει η ασκηση της ελευθεριας των συναθροισεων ειναι θεμιτος και επιβεβλημενος'' Αρ. Μανεσης Ατομικες Ελευθεριες 1982 65-66... ''αν οι συγκεντρωμενοι εννοουν να ''καταλαβουν'' το οδοστρωμα κεντρικων εθνικων οδων επι 20μερο παραλυοντας την οικονομικη ζωη της χωρας και να επιβαλλουν τις αποψεις τους στην Πολιτεια(...)Μια τετοια συμπεριφορα δεν μπορει να βρει πλεον ερεισμα στο 11Σ (...)τοτε θιγεται υπερμετρα η οικονομικη ελευθερια και ελευθερια κινησης μεγαλου αριθμου προσωπων.''Κ.Χρυσογονου Ατομικα και κοινωνικα Δικαιωματα 2006 σελ 104
Ευχαριστω για τα καλα σου λογια!