Αφορμη της αναρτησης αποτελουν οι προσφατες κινητοποιησεις των αγροτων που εκλεισαν τους δρομους, του ΠΑΜΕ που απεκλεισε τα λιμανια και εμποδιζε τον αποπλου των πλοιων, των ελεγκτων εναεριας κυκλοφοριας , των συμβασιουχων που εκλεισαν την Ακροπολη για καποιες ωρες και τελος των οδηγων φορτηγων με συνεπεια την ελλειψη βενζινης. Ακολουθησαν οι γνωστοι επαγγελματιες-αριστεροι που μπροστα στο δικαιωμα στην απεργια ολα υποχωρουν και οι γνωστοι επαγγελματιες-νοικοκυρηδες που το δικαιωμα στην απεργια υποχωρει παντα και παντου εναντι οποιουδηποτε αλλου δικαωματος-συμφεροντος. Τα δικαστηρια δυστυχως απο τη μια κηρυσσουν ολες τις απεργιες παρανομες ως καταχρηστικες και απο την αλλη δισταζουν να επεμβουν σε κραυγαλεες περιπτωσεις καταχρηστικοτητας (φυσικα για τους απανταχου ''αγωνιστες'' δεν υπαρχουν ποτε τετοιες ενω για τους ''νοικοκυρηδες'' ολες οι περιπτωσεις ειναι καταχρηστικες..).Τελος, η Πολιτεια καλει για λογους επικοινωνιακους σε προεξοφλημενους διαλογους οπου απλα ανακοινωνει τις αποφασεις της . Ενω στα ΜΜΕ αφου πρωτα βαυκαλιζονται οτι στην Ελλαδα γεννηθηκε η εννοια του διαλογου της δημοκρατιας κλπ αρχιζουν να γκαριζουν να μιλαει ο ενας πανω στον αλλο και να αρλουμπολογουν.
Ωστοσο , το συνταγμα προβλεπει τοσο το δικαιωμα στην απεργια (αρ 23Σ) οσο και το δικαιωμα στην ελευθερη αναπτυξη καθε εκφανσης της προσωπικοτητας του ( οικονομικη, κοινωνικη, επαγγελματικη κλπ )(αρ 5Σ + 57Αστικου Κωδικα). Επομενως, σε καθε απεργιακη κινητοποιηση οι απεργοι ασκουν το συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα τους απο την αλλη ομως προσβαλλουν το επισης συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα των υπολοιπων στην ελευθερη αναπτυξη της προσωπικοτητας( πχ του τουριστα που θελει να ταξιδεψει με το πλοιο στην προκαθορισμενη ωρα ειτε του επαγγελματια που δεν του επιτρεπουν τα τρακτερ να εκτελεσει τις μεταφορες του). Η συγκρουση ειναι εμφανης ενω οι λυσεις που προτεινονται απο πολιτικους και μεσα ειναι ολοκληρωτικες-ισοπεδωτικες ειτε προς τη μια ειτε προς την αλλη κατευθυνση συμφωνες με τις λογικες των ΜΜΕ. Τα συνταγματικα δικαιωματα ομως ειναι μεταξυ τους ισοδυναμα δεν υπαρχει καμια σχεση ιεραρχησης μεταξυ τους. Στις περιπτωσεις συγκρουσης δικαιωματων ως εργαλειο επιλυσης χρησιμοποιειται απο τη νομικη επιστημη η πρακτικη εναρμονιση , δηλαδη η με αμοιβαιες υποχωρησεις των δυο δικαιωματων σταθμιση και η επακολουθη προστασια τους στο μετρο του δυνατου, δηλαδη ουτε η απεργια θα απογορευθει ουτε θα αναχθει στο απολυτο /ανωτατο δικαιωμα. Θα βαλουν δηλαδη και οι δυο αντικρουομενες πλευρες νερο στο κρασι τους. Η λογικη που κυριαρχει και εδω ειναι αυτη της αρχης της αναλογικοτητας (rule of reason για τους Αγγλοσαξωνες) δηλαδη απο τα εξισου αποτελεσματικα μεσα οφειλω να διαλεξω το ηπιοτερο για τα αλλα δικαιωματα. Δηλαδη το δικαιωμα στην απεργια υποχωρει εκει που οι συνεπειες για τους υπολοιπους αρχιζουν να γινονται αφορητες και υπερμετρες. Για παραδειγμα στη Γερμανια κατα τη διαπραγματευση των συλλογικων συμβασεων εργασιας οι Γερμανοι εργαζομενοι αρχικα προχωρουν σε 2ωρες στασεις εργασιας αν δουν οτι τους αγνοουν οι 2 ωρες γινονται 3 κοκ, ή το να κλεισω τους δρομους για καποιες ωρες ειναι κατι το θεμιτο αλλα το να τους κλεισω για πολλες μερες και τα βραδια να βαζω security να φυλανε τα τρακτερ ειναι μαλλον οχι μονο δυσαναλογο αλλα και αναποτελεσματικο αφου λειτουργωντας κανεις τοσο εγωιστικα / συντεχνιακα αδιαφορωντας για το κοινωνικο συνολο το μονο που θα καταφερει ειναι να στρεψει την κοινωνια εναντιον του και επομενως να καταδικασει σε αποτυχια την κινητοποιηση, αφου conditio sine qua non για μια επιτυχημενη κινητοποιηση ειναι τοσο η μαζικοτητα οσο και το απαραιτητο κοινωνικο consensus.
Το δικαιο των αιτηματων δεν λειτουργει νομιμοποιητικα σε υπεμετρης εντασης μεσα ακομα και αν ειναι πανθομολογουμενο και πασιφανες πχ οι απληρωτοι για πολλους μηνες συμβασιουχοι του Υπουργειου Πολιτισμου ή οι αδιοριστοι επιτυχοντες του ΑΣΕΠ. Το οτι εχει κανεις δικαιο δεν του δινει το δικαιωμα να κανει ο,τι γουσταρει ή να βαζει βομβες στην Ακροπολη (εξυπναδα ) ( βλ. http://www.lifo.gr/mag/columns/3114 ) το οτι το Κρατος παρανομει δεν δινει σε κανενα το δικαιωμα να παρανομει και αυτος, ισοτητα στην παρανομια δεν υφισταται. Η αρχη της νομιμοτητας ειναι κατι που πρεπει να επιζητα ο ιδιος ο πολιτης και να ζητα την επαναφορα στην νομιμοτητα των εκαστοτε παρανομουντων και οχι να τους χρησιμοποιει ως δικαιολογια για να παρανομει και αυτος. ( η λογικη ''το δικαιο αιτημα καθιαγαζει τα παντα'' κυριαρχει στην Ελλαδα και μια ανασκοπηση στο Δεκεμβρη- δολοφονια αλεξη Γρηγοροπουλου αρκει για να το αποδειξει, οπου το εγκλημα-κακουργημα του Κρατους μεσω των οργανων του εδωσε το δικαιωμα σε καταστροφες και πλιατσικα ενω η απαντηση σε οσους κατεκριναν τους βανδαλισμους ηταν του τυπου εμεις μιλαμε για ζωες και σεις μιλατε για ζημιες - λες και αναγαστικα επρεπε να χουμε ειτε το ενα ειτε το αλλο.)
Ωστοσο , το συνταγμα προβλεπει τοσο το δικαιωμα στην απεργια (αρ 23Σ) οσο και το δικαιωμα στην ελευθερη αναπτυξη καθε εκφανσης της προσωπικοτητας του ( οικονομικη, κοινωνικη, επαγγελματικη κλπ )(αρ 5Σ + 57Αστικου Κωδικα). Επομενως, σε καθε απεργιακη κινητοποιηση οι απεργοι ασκουν το συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα τους απο την αλλη ομως προσβαλλουν το επισης συνταγματικα κατοχυρωμενο δικαιωμα των υπολοιπων στην ελευθερη αναπτυξη της προσωπικοτητας( πχ του τουριστα που θελει να ταξιδεψει με το πλοιο στην προκαθορισμενη ωρα ειτε του επαγγελματια που δεν του επιτρεπουν τα τρακτερ να εκτελεσει τις μεταφορες του). Η συγκρουση ειναι εμφανης ενω οι λυσεις που προτεινονται απο πολιτικους και μεσα ειναι ολοκληρωτικες-ισοπεδωτικες ειτε προς τη μια ειτε προς την αλλη κατευθυνση συμφωνες με τις λογικες των ΜΜΕ. Τα συνταγματικα δικαιωματα ομως ειναι μεταξυ τους ισοδυναμα δεν υπαρχει καμια σχεση ιεραρχησης μεταξυ τους. Στις περιπτωσεις συγκρουσης δικαιωματων ως εργαλειο επιλυσης χρησιμοποιειται απο τη νομικη επιστημη η πρακτικη εναρμονιση , δηλαδη η με αμοιβαιες υποχωρησεις των δυο δικαιωματων σταθμιση και η επακολουθη προστασια τους στο μετρο του δυνατου, δηλαδη ουτε η απεργια θα απογορευθει ουτε θα αναχθει στο απολυτο /ανωτατο δικαιωμα. Θα βαλουν δηλαδη και οι δυο αντικρουομενες πλευρες νερο στο κρασι τους. Η λογικη που κυριαρχει και εδω ειναι αυτη της αρχης της αναλογικοτητας (rule of reason για τους Αγγλοσαξωνες) δηλαδη απο τα εξισου αποτελεσματικα μεσα οφειλω να διαλεξω το ηπιοτερο για τα αλλα δικαιωματα. Δηλαδη το δικαιωμα στην απεργια υποχωρει εκει που οι συνεπειες για τους υπολοιπους αρχιζουν να γινονται αφορητες και υπερμετρες. Για παραδειγμα στη Γερμανια κατα τη διαπραγματευση των συλλογικων συμβασεων εργασιας οι Γερμανοι εργαζομενοι αρχικα προχωρουν σε 2ωρες στασεις εργασιας αν δουν οτι τους αγνοουν οι 2 ωρες γινονται 3 κοκ, ή το να κλεισω τους δρομους για καποιες ωρες ειναι κατι το θεμιτο αλλα το να τους κλεισω για πολλες μερες και τα βραδια να βαζω security να φυλανε τα τρακτερ ειναι μαλλον οχι μονο δυσαναλογο αλλα και αναποτελεσματικο αφου λειτουργωντας κανεις τοσο εγωιστικα / συντεχνιακα αδιαφορωντας για το κοινωνικο συνολο το μονο που θα καταφερει ειναι να στρεψει την κοινωνια εναντιον του και επομενως να καταδικασει σε αποτυχια την κινητοποιηση, αφου conditio sine qua non για μια επιτυχημενη κινητοποιηση ειναι τοσο η μαζικοτητα οσο και το απαραιτητο κοινωνικο consensus.
Το δικαιο των αιτηματων δεν λειτουργει νομιμοποιητικα σε υπεμετρης εντασης μεσα ακομα και αν ειναι πανθομολογουμενο και πασιφανες πχ οι απληρωτοι για πολλους μηνες συμβασιουχοι του Υπουργειου Πολιτισμου ή οι αδιοριστοι επιτυχοντες του ΑΣΕΠ. Το οτι εχει κανεις δικαιο δεν του δινει το δικαιωμα να κανει ο,τι γουσταρει ή να βαζει βομβες στην Ακροπολη (εξυπναδα ) ( βλ. http://www.lifo.gr/mag/columns/3114 ) το οτι το Κρατος παρανομει δεν δινει σε κανενα το δικαιωμα να παρανομει και αυτος, ισοτητα στην παρανομια δεν υφισταται. Η αρχη της νομιμοτητας ειναι κατι που πρεπει να επιζητα ο ιδιος ο πολιτης και να ζητα την επαναφορα στην νομιμοτητα των εκαστοτε παρανομουντων και οχι να τους χρησιμοποιει ως δικαιολογια για να παρανομει και αυτος. ( η λογικη ''το δικαιο αιτημα καθιαγαζει τα παντα'' κυριαρχει στην Ελλαδα και μια ανασκοπηση στο Δεκεμβρη- δολοφονια αλεξη Γρηγοροπουλου αρκει για να το αποδειξει, οπου το εγκλημα-κακουργημα του Κρατους μεσω των οργανων του εδωσε το δικαιωμα σε καταστροφες και πλιατσικα ενω η απαντηση σε οσους κατεκριναν τους βανδαλισμους ηταν του τυπου εμεις μιλαμε για ζωες και σεις μιλατε για ζημιες - λες και αναγαστικα επρεπε να χουμε ειτε το ενα ειτε το αλλο.)
