Εν αμφιβολια κατα του συντακτη.Δικαιικη αρχη που διεπει την ερμηνεια των δικαιοπραξιων.Δηλαδη οι ασαφειες πρεπει να ερμηνευονται εις βαρος του συντακτη, αφου αυτος μπορουσε κ οφειλε να εκφραστει καλυτερα ενω συνηθως ο συντακτης ειναι αυτος που εχει αυξημενη διαπραγματευτικη ισχυ σε σχεση με τον αντισυμβαλλομενο και επιβαλλει πολλες φορες τους ορους του. Κλασσικοτερο παραδειγμα οι Γενικοι Οροι Συναλλαγων (ΓΟΣ) οπου ο ισχυροτερος αντισυμβαλλομενος (συνηθως καποιος χρηματοπιστωτικος φορεας) διαμορφωνει μονομερως τη συμβαση ως συμβαση προσχωρησης δηλαδη η μοναδικη δυνατοτητα που εχει ο ετερος αντισυμβαλλομενος ειναι μονο να προσχωρησει αποδεχομενος πληρως τους συγκεκριμενους ορους (take it or leave it-συμβαση οπως γλαφυρα αποτυπωνεται απο τους αγγλοσαξωνες).Προς αποκατασταση της ουσιαστικης ισοτητας των μερων ο Νομος εισαγει τη συγκεκριμενη αρχη ωστε οι εκαστοτε ισχυροι αντισυμβαλλομενοι ποριζομενοι ωφελεια απο τη συγκεκριμενη επιχειρηματικη πρακτικη να φερουν κ τον κινδυνο αυτης (ως προεκταση του δευτερου κριτηριου καταλογισμου -1ο η υπαιτιοτητα- την κατοχη κ οικονομικη εκμεταλλευση πηγων κινδυνου που διαπνεει εντονα τον Νομο περι προστασιας καταναλωτη 2251/94)
Mutatis mutandis αυτο ισχυει κ στον παραδοσιακο Τυπο οπου ο αναγνωστης δεν διαμορφωνει το περιεχομενο ενος αρθρου, απλα το αγοραζει ως εχει,σαν μια sui generis take it or leave it συμβαση, οπου ο συντακτης προστατευομενος απο αμεση κριτικη κ με την αιγλη που του προσδιδει μια εφημεριδα λειτουργει ως αυθεντια αυταρεσκα, νοιωθοντας παντοδυναμος, ανεγγιχτος, ασφαλης.
Αντιθετα η αρχη αυτη δεν βρισκει εφαρμογη οταν υπαρχει πραγματικη διαπραγματευση πριν την καταρτιση της σχετικης συμβασης, υπαρχει δηλαδη ισοτητα των οπλων για ολα τα συμβαλλομενα μερη. Νομικα αυτο απορρεει απο την θεμελιωδη αρχη της ελευθερης αναπτυξης της προσωπικοτητας (αρ 5Σ) αλλα και την εκφανση της στον Αστικο Κωδικα (αρ 361ΑΚ) ως ελευθερια της ιδιωτικης βουλησεως ή ελευθεριας των συμβασεων.
Σε ενα blog επομενως η αρχη αυτη τελικα δεν βρισκει εφαρμογη αφου η διαδραση ως συστατικο στοιχειο του διαδικτυου εν γενει δεν αφηνει περιθωρια για αυθεντιες κ θεσφατα,ο συντακτης του blog δεν απολαμβανει καποια προνομιακη μεταχειριση εναντι του αναγνωστη αφου ο τελευταιος εχει τη δυνατοτητα σχολιασμου,εχει δηλαδη διαπραγματευτικη ισχυ ιση με αυτη του συντακτη.
Για ποιο λογο τωρα μπηκε ως τιτλος του blog?
Γιατι μεσω της αρχης αυτης συνειδητοποιησα το φασισμο του κλασσικου τυπου και αντιληφθηκα το λογο για τον οποιο οι ανθρωποι δεν ζητουν τις εφημεριδες με το ονομα τους αλλα με το cd το οποιο εχουν..
Mutatis mutandis αυτο ισχυει κ στον παραδοσιακο Τυπο οπου ο αναγνωστης δεν διαμορφωνει το περιεχομενο ενος αρθρου, απλα το αγοραζει ως εχει,σαν μια sui generis take it or leave it συμβαση, οπου ο συντακτης προστατευομενος απο αμεση κριτικη κ με την αιγλη που του προσδιδει μια εφημεριδα λειτουργει ως αυθεντια αυταρεσκα, νοιωθοντας παντοδυναμος, ανεγγιχτος, ασφαλης.
Αντιθετα η αρχη αυτη δεν βρισκει εφαρμογη οταν υπαρχει πραγματικη διαπραγματευση πριν την καταρτιση της σχετικης συμβασης, υπαρχει δηλαδη ισοτητα των οπλων για ολα τα συμβαλλομενα μερη. Νομικα αυτο απορρεει απο την θεμελιωδη αρχη της ελευθερης αναπτυξης της προσωπικοτητας (αρ 5Σ) αλλα και την εκφανση της στον Αστικο Κωδικα (αρ 361ΑΚ) ως ελευθερια της ιδιωτικης βουλησεως ή ελευθεριας των συμβασεων.
Σε ενα blog επομενως η αρχη αυτη τελικα δεν βρισκει εφαρμογη αφου η διαδραση ως συστατικο στοιχειο του διαδικτυου εν γενει δεν αφηνει περιθωρια για αυθεντιες κ θεσφατα,ο συντακτης του blog δεν απολαμβανει καποια προνομιακη μεταχειριση εναντι του αναγνωστη αφου ο τελευταιος εχει τη δυνατοτητα σχολιασμου,εχει δηλαδη διαπραγματευτικη ισχυ ιση με αυτη του συντακτη.
Για ποιο λογο τωρα μπηκε ως τιτλος του blog?
Γιατι μεσω της αρχης αυτης συνειδητοποιησα το φασισμο του κλασσικου τυπου και αντιληφθηκα το λογο για τον οποιο οι ανθρωποι δεν ζητουν τις εφημεριδες με το ονομα τους αλλα με το cd το οποιο εχουν..
